Cliche miłość

Kolejna wiadomość, cóż…
Romantyczna natura zbiesiła się i poszła straszyć wróble
Bezwzględny realista położył palec na ustach
Milczenie niekiedy złotem jest
Pomyślał
.. ..
Melodramat
Dramat
Teatr
.. ..
Cliche miłość
Echo kocham Cię
Wielokropek (…)
Echo kocham Cię
Cliche miłość
.. ..
Wytarta od słów kartka unosi się
wśród innych opadów myśli
Kiedy spadła sczerniała od sadzy
Świat nie zatrzymał się w miejscu
O?!
.. ..
I nagle – Enlightening! Revelation!
.. ..
Były słów miliony
Jedynie słów
Pustych, bez znaczenia, okrągłych i trafnych
Słowa słowa słowa słowa
.. ..
Liczba magiczna
Pełnia i doskonałość
Archaniołowie i grzechy główne
Ręka z siedmioma palcami
Wzgórza rzymskie i łabędzie kręgi
Sześciokrotne umieranie
Szatan obrzucony siedmioma kamieniami
.. ..
Zaklęcie słów działać przestało
Dziewczę na oczy przejrzało
.. ..
Słowa mają siłę w sobie
Moc tworzenia wirtualnych światów
Obudź się, nim zamienisz rzeczywistość
Na statek płynący do nikąd
Obietnica przystani, która nigdy niespełniona
Bo ze słów nie tworzy się jak w glinie
Nie dotkniesz, nie posmakujesz
Marzyć możesz jedynie

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

zapach

otulający w ciszy włosy, rzęsy i usta wnikający głęboko na szaliku koi dzień powszedni na piersiach promesa uniesień w Tobie zanurzona tęsknię...
Czytaj więcej

Poranek w Warszawie

Nie zdążyłem na pociąg. Patrzyłem smętnie jak sunie wolno jakieś 200 metrów ode mnie. Nie spieszy się. Jednak na tyle mu pilno było, że mnie nie zabrał. Cholera jasna. Znów czeka mnie telefon do ludzi i seria zawierających sześciany przeprosin. - Dzień Dobry. XXX z tej strony. Chciałbym przeprosić, nie dojadę na czas. Tak, tak, te prace na drogach wykończą każdego. Bardzo mi przykro, że tego nie przewidziałem, jednak wczoraj wieczorem jeszcze nie było tego całego bałaganu. Nie, skąd, poradzę sobie. Przepraszam, że tak wyszło. Nie, myślę, że szybciej będzie dojechać pociągiem. Tak, tak. Przepraszam raz jeszcze, bardzo mi przykro. Do zobaczenia. Spociłem się. Zawsze się pocę, gdy kłamię. Mój samochód od tygodni stał w garażu, zaniedbany, niekochany, z rzężącym rozrusznikiem, który krztusił się i dusił, i dalej nic. Postanowiłem ruszyć to moje zapleśniałe ciało do hali dworcowej i kupić bilet na następny pociąg. Otworzyłem drzwi. Powitał mnie odór niemytych ciał. Bezdomni miel
Czytaj więcej

Burza

Huknęło coś za oknem. Wyjątkowo głośno, by zamrzeć, wyjątkowo rzeczowo, by się zastanowić i wyjątkowo krótko, by zapomnieć. Letnie burze są oznaką próby oderwania się ziemi od nieba. Iskrzy i grzmi. Bogowie się bawią. Nie wolno tak ot! Uwalniać się od nieba. Porządek nakazuje, by słuchać – zarówno na niebie, jak i na ziemi. Próbować uwolnić siebie czy świat to prawdziwy grzech zaprzeczenia. To stwierdzenie, że wszystko jest możliwe! To stwierdzenie, iż można podnieść się przeciw bogom! To stwierdzenie, iż nie ma nieba wszechogarniającego i wszechmogącego… Bogów nie można ujarzmić, nie można ich zrozumieć, nie można się do nich zbliżać pytaniami! Bredzenie o równości boga i człowieka, o znalezieniu istoty rzeczy. Pytać i mówić do nich – nie wolno. Słuchać jedynie, powiedziane jest, żeby słuchać. A gdy się nie słucha, nie wolno poddawać się nadziei, liczyć na wielkoduszność, czy choćby spotkanie. Są wyjątkowo pamiętliwi, skrupulatni i konsekwentni. Bogowie są ponad i wiecznie a to oznacz
Czytaj więcej